Bericht vanuit Cambodja
Door: Steve en Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke en Steve
01 Februari 2006 | Cambodja, Phnom-Penh
Hallo lieve allemaal,
Jullie vragen je natuurlijk af waar we zijn...... In CAMBODIA!!
We zijn vanuit ons tropische eiland in Vietnam op weg gegaan naar Cambodja. Dat was een leuke ervaring. WE moesten natuurlijk van het eiland af met een boot. De zee was behoorlijk ruig dus de boot schommelde alle kanten op!! En ik kan julie vertellen dat is niet fijn! Ik dacht hoe kom ik 3 uur op deze boot door en ik vond het ook een beetje eng. Om ons heen 80% van de mensen aan het overgeven in zakjes. De een na de ander werd nar de wc gebracht. Ik heb al die tijd naar 1 punt van de horizon gekeken om maar niet enorm zeeziek te worden en gelukkig met succes. Daarna hebben we onze weg vervolgd naar Pnom Penh de hoofdstad van Cambodja waar we 1,5 dag zijn geweest. WE hebben daar een indrukwekkende ervaring gehad! Zoals jullie weten is daar niet zo lang geleden de oorlog gestopt onder het regime van Pol Pot, Rode Kmer. Wij zaten in Pnomh Penh in een heel mooi guesthous met een mooie vredige tuin met aan de overkant van de straat DE GEVANGENIS waar alle mensen werden gemarteld en gedood in de cellen. Een enorm contrast! Vanuit de vredige tuin zagen we het prikkeldraad van de gevangenis, wetende wat daar zich iets meer dan 30 jaar geleden heeft afgespeelt. Deze gevangenis is nu een museum. Alles is nog in tact, in elke cel staan nog de stalen bedden en op die bedden ligt en martelwerktuig. Aan de wand van de cel hangt een foto met de persoon die daar half dood en gemarteld aan een ketting lag. In elke cel hetzelfde tafareel. Al je verder loopt in een andere vleugel hangen allemaal foto's van mensen die daar in de gevcangenis hebben gezeten. Elke gezicht met bedroefde ogen, erg indringend. Verder in de gevangenis hangen echt de meest gruwelijke foto's met de marteldaden erop, vreselijk!! Dan verderop in de gevangenis nog meer belachelijk kleine cellen en echt waar...opgedroogde bloedspatten. In de gevangenis laten ze ook een documantaire zien van een man en een vrouw (neef en nicht die later getrouwd zijn) beide gescheiden door het Pol Pot rigime. Hij wordt gedwongen om voor de Kmer Rouge te werken en zijn vrouw zit in de gevangenis. Beide halen het eind van de oorlog niet. De moeder van deze vrouw verteld het verhaal van haar dochter en man. EEn klein gerimpeld Vietnamees vrouwtje die heel emotioneel het verhaal verteld. Ook echte beelden van de Kiling Fields. NA de film zijn we verder gegaan in de gevangenis en kwamen we in een kamer waar alle schedels in een kast liggen. Om stil van te worden. 15 km van ons vandaan de Killing Fields! Ik wilde erheen maar ik twijfelde ook. We hebben van andere mensen gehoord dat het zeer depressief was om daar te zijn. Op zich zie je niks. Het zijn nu velden met kuilen wat ooit de massagraven waren. Ik heb later toch besloten dat de ervaring in de gevangenis al indrukwekkend genoeg was en het niet nodig was om dan nog naar de Fields te gaan. Steve wilde niet en hij voelde in mij dat ik wilde gaan ook een beetje om te zeggen dat ik in de Killing Fields ben geweest. Dat moet natuurlijk niet de rede zijn.
Zodra je uit de gevangenis loopt staan er gelijk bedelaars voor de deur met of geen been of geen armen meer....Pol Pot? Een indrukwekkende ervaring. De straten van Pnom Penh zijn niet bijzonder. Het is weer een andere drukke stad maar het idee door een stad te lopen met zo'n geschiedenis dat maakt het ander gevoel.
Na Pnom Penh zijn we naar Siem Riep gegaan waar we nu zijn. We zijn hier om naar de grootste tempels ter wereld te kijken, Angkor Wat!! We hebben hier tot nu toe nog alles op de fiets gedaan i.p.v met een tuk tuk. Lekker om in beweging te zijn. Al hoewel het een hele belevenis is om een deel te zijn van het chaotische verkeer. Het lijkt een beetje op Walibi Flevo, het is net zo sensationeel!! Gisteren hebben we de grote tour 30 km gefietst en onderweg vele mooie oude tempels bekeken. Angkor Wat is de grootste ter wereld maar rondom deze tempel zijn nog vele andere in het gebied er om heen vandaar dat we dat op de fiets hebben gedaan. Het leven wat je onderweg tegenkomt is zo'n contrast met ons eigen leven! Kinderen van niet ouder dan 3 of 4 worden de straat op gestuurd om te bedelen of om kaarten, sieraden te verkopen: "Wanna buy, one dollar, one dollar 10 postcards." Vaak zitten de moeders op een afstandje te kijken hoe het gaat. Bij een tempel zat ook een klein meisje met een puppy op schoot. Veel mensen vonden dat zo schattig dat ze foto's gingen maken. Vervolgens houdt ze haar handje op voor geld. Later blijkt dat ze daar zit om geld te krijgen van toeristen die foto's van haar maken. Tja....
Vandaag en morgen gaan we de laatste tempeles bekijken en donderdag vertrekken we terug naar Thailand, Kho Chang, een tropische eiland. Dit schijnt 1 van het mooiste eilanden te zijn met veel natuur. Het is het eiland van de olifant. We gaan daar dus ook op een olifant rijden!!!! Dit wordt de afsluiter van Zuid Oost Azie. Vandaar gaan we terug naar Bankok om via Honkong naar Delhi te gaan.
We hebben een nacht in Hong kong en die gaan we goed benutten om de indrukwekkende Skyline te bekijken. Pikken we dus even mee.
We hopen dat alles goed gaat met jullie!!
Heel veel liefs van Team Egan
Jullie vragen je natuurlijk af waar we zijn...... In CAMBODIA!!
We zijn vanuit ons tropische eiland in Vietnam op weg gegaan naar Cambodja. Dat was een leuke ervaring. WE moesten natuurlijk van het eiland af met een boot. De zee was behoorlijk ruig dus de boot schommelde alle kanten op!! En ik kan julie vertellen dat is niet fijn! Ik dacht hoe kom ik 3 uur op deze boot door en ik vond het ook een beetje eng. Om ons heen 80% van de mensen aan het overgeven in zakjes. De een na de ander werd nar de wc gebracht. Ik heb al die tijd naar 1 punt van de horizon gekeken om maar niet enorm zeeziek te worden en gelukkig met succes. Daarna hebben we onze weg vervolgd naar Pnom Penh de hoofdstad van Cambodja waar we 1,5 dag zijn geweest. WE hebben daar een indrukwekkende ervaring gehad! Zoals jullie weten is daar niet zo lang geleden de oorlog gestopt onder het regime van Pol Pot, Rode Kmer. Wij zaten in Pnomh Penh in een heel mooi guesthous met een mooie vredige tuin met aan de overkant van de straat DE GEVANGENIS waar alle mensen werden gemarteld en gedood in de cellen. Een enorm contrast! Vanuit de vredige tuin zagen we het prikkeldraad van de gevangenis, wetende wat daar zich iets meer dan 30 jaar geleden heeft afgespeelt. Deze gevangenis is nu een museum. Alles is nog in tact, in elke cel staan nog de stalen bedden en op die bedden ligt en martelwerktuig. Aan de wand van de cel hangt een foto met de persoon die daar half dood en gemarteld aan een ketting lag. In elke cel hetzelfde tafareel. Al je verder loopt in een andere vleugel hangen allemaal foto's van mensen die daar in de gevcangenis hebben gezeten. Elke gezicht met bedroefde ogen, erg indringend. Verder in de gevangenis hangen echt de meest gruwelijke foto's met de marteldaden erop, vreselijk!! Dan verderop in de gevangenis nog meer belachelijk kleine cellen en echt waar...opgedroogde bloedspatten. In de gevangenis laten ze ook een documantaire zien van een man en een vrouw (neef en nicht die later getrouwd zijn) beide gescheiden door het Pol Pot rigime. Hij wordt gedwongen om voor de Kmer Rouge te werken en zijn vrouw zit in de gevangenis. Beide halen het eind van de oorlog niet. De moeder van deze vrouw verteld het verhaal van haar dochter en man. EEn klein gerimpeld Vietnamees vrouwtje die heel emotioneel het verhaal verteld. Ook echte beelden van de Kiling Fields. NA de film zijn we verder gegaan in de gevangenis en kwamen we in een kamer waar alle schedels in een kast liggen. Om stil van te worden. 15 km van ons vandaan de Killing Fields! Ik wilde erheen maar ik twijfelde ook. We hebben van andere mensen gehoord dat het zeer depressief was om daar te zijn. Op zich zie je niks. Het zijn nu velden met kuilen wat ooit de massagraven waren. Ik heb later toch besloten dat de ervaring in de gevangenis al indrukwekkend genoeg was en het niet nodig was om dan nog naar de Fields te gaan. Steve wilde niet en hij voelde in mij dat ik wilde gaan ook een beetje om te zeggen dat ik in de Killing Fields ben geweest. Dat moet natuurlijk niet de rede zijn.
Zodra je uit de gevangenis loopt staan er gelijk bedelaars voor de deur met of geen been of geen armen meer....Pol Pot? Een indrukwekkende ervaring. De straten van Pnom Penh zijn niet bijzonder. Het is weer een andere drukke stad maar het idee door een stad te lopen met zo'n geschiedenis dat maakt het ander gevoel.
Na Pnom Penh zijn we naar Siem Riep gegaan waar we nu zijn. We zijn hier om naar de grootste tempels ter wereld te kijken, Angkor Wat!! We hebben hier tot nu toe nog alles op de fiets gedaan i.p.v met een tuk tuk. Lekker om in beweging te zijn. Al hoewel het een hele belevenis is om een deel te zijn van het chaotische verkeer. Het lijkt een beetje op Walibi Flevo, het is net zo sensationeel!! Gisteren hebben we de grote tour 30 km gefietst en onderweg vele mooie oude tempels bekeken. Angkor Wat is de grootste ter wereld maar rondom deze tempel zijn nog vele andere in het gebied er om heen vandaar dat we dat op de fiets hebben gedaan. Het leven wat je onderweg tegenkomt is zo'n contrast met ons eigen leven! Kinderen van niet ouder dan 3 of 4 worden de straat op gestuurd om te bedelen of om kaarten, sieraden te verkopen: "Wanna buy, one dollar, one dollar 10 postcards." Vaak zitten de moeders op een afstandje te kijken hoe het gaat. Bij een tempel zat ook een klein meisje met een puppy op schoot. Veel mensen vonden dat zo schattig dat ze foto's gingen maken. Vervolgens houdt ze haar handje op voor geld. Later blijkt dat ze daar zit om geld te krijgen van toeristen die foto's van haar maken. Tja....
Vandaag en morgen gaan we de laatste tempeles bekijken en donderdag vertrekken we terug naar Thailand, Kho Chang, een tropische eiland. Dit schijnt 1 van het mooiste eilanden te zijn met veel natuur. Het is het eiland van de olifant. We gaan daar dus ook op een olifant rijden!!!! Dit wordt de afsluiter van Zuid Oost Azie. Vandaar gaan we terug naar Bankok om via Honkong naar Delhi te gaan.
We hebben een nacht in Hong kong en die gaan we goed benutten om de indrukwekkende Skyline te bekijken. Pikken we dus even mee.
We hopen dat alles goed gaat met jullie!!
Heel veel liefs van Team Egan
-
01 Februari 2006 - 06:51
Petra:
Jeetje, jullie hebben mooie verhalen en ik zit hier gewoon achter mijn bureau te werken. Balen!! Indrukwekkend hoor die verhalen die je dan van zo'n vrouwtje te horen krijgt. Met ons gaat alles goed, geen spannend nieuws. Tot snel!
Kus, Peet -
01 Februari 2006 - 18:06
Ilse Vermeulen:
He hallo,
wat een verhalen zeg! Nog steeds jaloersmakend! Floortje van Yorin is ook in Cambodja geweest met haar programma en had toen een mooie documentaire. Ook zij was zwaar onder de indruk. Hier alles prima goed. Begin eindelijk goed bij te komen van al het verhuisgedoe. Heel veel plezier en een dikke knuffel ilse -
01 Februari 2006 - 19:09
Marcel& Lenny:
lief team!!!
Wat heerlijk om elke keer jullie verhalen te lezen. Wat een totaal andere wereld; graag zou ik een dagje in je rugzak met je meegaan! we kijken uit naar je India belevenissen.
groetjes Marcel en Lenny -
02 Februari 2006 - 00:11
Pauline:
Jullie reizen heel wat af zeg. Wil je trouwens niet meer van die akelige foto's sturen van een hangmat, kokosnoot en ondergaande zon (prachtig trouwens zeg!) Hier vriest het, moet elke morgen krabben, is het mistig maar wel heel mooi met de rijp op de bomen. Dus je begrijpt het verzoek van wat tropische regenfoto's... :-)
allebei, enjoy Hong Kong en de groeten aan Delhi -
03 Februari 2006 - 16:54
Joop Boekestijn:
In jullie heerlijke huisje met verwarming komt af en toe door jullie berichten de wereld binnen. Mooie verhalen. Zonsondergangen op de hei kunnen er gelukkig ook mee door.
hartelijke groet
Joop -
04 Februari 2006 - 09:10
Natascha:
Hoi lieverds, wat een indrukwekkend verhaal over Cambodja en wat goed dat jullie toch maar niet naar de Killing Fields gegaan zijn. Het besef wat daar gebeurd is en de sfeer in die gevangenis lijken me al vreselijk genoeg... Dan besef je wel dat je van geluk mag spreken dat je uit zo'n vrij land als Nederland of Australie komt, nietwaar? Ik mail je binnenkort nog wel even om jullie even bij te praten. Met ons drietjes gaat het hartstikke goed verder. Liefs, Natas XXX -
10 Februari 2006 - 12:00
Eef:
Wat zalig dat jullie zo genieten van alles! Hier alles prima, buik en kindje groeien heel goed! Veel liefs Eef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
