Eindelijk dan weer bericht vanuit Argentinie!!

Lieve vrienden en familie!!!!!

Daar zijn we dan eindelijk weer!!! Het heeft wat lang geduurt deze keer(je hebt gelijk Maarten) maar nu heb ik dan eindelijk de gelegenheid om rustig jullie te vertelen wat onze belevenissen zijn geweest tot nu toe. Maar eerst ben ik benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat! Ik hoop dat het met iedereen lekker z´n gangetje gaat! En Peet en Jeroen, volgens mij zijn jullie net naar Maleisie geweest? Hoe was dat of vergis ik me en gaan jullie nog?
Bedankt voor al jullie reacties weer, super leuk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

We zijn inmiddels al weer een maand verder en ik kan jullie vertellen dat het alweer veel langer lijkt. Alweer zo veel meegemaakt en gezien en gedaan. Al weer 2 continenten (Australie en Zuid-Amerika) bezocht. De tijd in Australie was te druk om echt lang te mailen en eenmaal in Chile en Argentinie veel buiten internetbereik omdat we meestal "in de middle of nowhere" een trek doen. Maar nu na 2 treks zijn we in El Calafate (Argentinie) en ga er maar lekker voor zitten want het is weer een verhaal.

Na Nepal zijn we natuurlijk naar Tasmanie gevlogen waar we een hele drukke en intensieve tijd met Steve zijn familie hebben gehad. Het was echt heel erg leuk om iedereen te zien en voor mij om zijn vader beter te leren kennen! Het is heel lief om te zien hoe ze in dat gezin met elkaar omgaan. Er wordt de hele dag door geknuffeld, bij het wakker worden, naar bed gaan als je elkaar na een dag weer ziet. Steve zijn vader grijpt elke kans aan om Steve tegen zich aan te drukken! Het was ook een drukke tijd omdat Steve nog wat onafgehandelde dingen had die hij nu moest regelen omdat het voorlopig de laatste keer in Tasmanie zou zijn. Zelf had ik eindelijk de kans om papa en mama te bellen en dat heb ik een paar keer gedaan. Heel fijn hoor om hun stemmen te horen na zo´n lange tijd! Elke minuut zat vol met organiseren van de laatste dingen in Tasmanie en zoveel we konden met de families door te brengen.Ik kan jullie vertellen dat we na deze 2 intensieve weken doodop vertrokken naar onze nieuwe ervaring Zuid- Amerika!!!! We zijn inmiddels in Chili en Argentinie oftewel Patagonia National park. Dit prachtige park ligt op de grens van beide landen. WE hebben net een trek gemaakt door Torres del Paine (Chile). Wat een prachtig natuurgebied en bergen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! De eerste drie dagen van onze trek in het park Torres del Paine regende het en wij hebben letterlijk 3 dagen geslapen! Van 19.00u tot 12.00u de volgende dag en na wat gegeten te hebben weer van 14.00u tot 18.00u. Weer wat gegeten en weer geslapen de hele nacht, hi hi. NA die dagen in de tent waren we weer opgeladen en klaar om het prachtige park te ontdekken!!!! Alles vind je daar, enorme gletsjers, blauw/groene meren, rode bossen en grote granietrotsen in de vorm van grote torens (Torres). Zo fantastisch!!! En Steppe met lama´s!!!!! Grote condors!!!!! Wow!!!! Het weer is hier ook echt extreem. Elke dag is het anders. We hebben giga regen gehad, GIGA WIND!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! en prachtige blauwe luchten. De temparutuur in in de nacht onder 0 en dat is best fris in een tentje! We kamperen nu bijna alleen maar dus dat is zelf je tent opzetten in de harde wind als je pech hebt, zelf koken met 1 koker. En je moet al je eten zelf dragen en dat betekent 23 kilo op je rug en dat is echt zwaar!!!! Het is dus best testend af en toe om na een mooie maar vermoeiende dag de tent op te zetten en te koken etc. Wat dat betreft was het in Nepal iets relaxter maar het is de moeite waard!!!! Elke dag wordt je rugtas wel lichter gelukkig. We hebben 1 dag in een refuge geslapen na 8 uur in de regen te hebben gelopen, doorweekt en moe en koud!! Die dag kon ik echt niet genieten en maakte ik Steve heel erg duidelijk dat dit niet mijn manier van reizen was en dat dit toch echt de laatste keer was dat ik dit deed..., hi hi. Later hebben we er hard om gelachen maar hij was lief die dag om mij niet in de tent te laten slapen maar op zoek te gaan naar een warme douche en een plek om een dag rust te hebben zodat onze kleding zou drogen.Hij voelt heel goed wanneer hij voor me moet zorgen! Zo´n refuge is ook een leuke ervarng. Je ontmoet weer andere reizigers, wisselt verhalen uit en je kookt gezellig samen in de keuken. Het is echt heel knus en een leuke afwisseling. De dag erna was weer prachtig en was ik alles weer vergeten. Opnieuw genieten van natuur dat nog zo onaangetast en wild is EN we hebben een vos gezien van heel dichtbij (zie foto)!!!! Aan het einde van de trek eindigde onze laatste dagtocht met DE TORRES DEL PAINE en wat was dat GEWELDIG. Je loopt een tijd en je ziet ze nog niet maar ineens reizen grote graniet torens (Torres) boven je uit en dat is echt adembenemend!!!! JE voelt je zo nietig en wat kan natuur dan een kracht uitstralen!!!! JE hebt gewoon niets meer te zeggen. Het is gewoon zitten op een rots, wat knabbelen op iets lekkers en in stilte genieten!!!! NA deze laatste dag naar de desbetreffende camping en na 1 week voor het eerst een heerlijke douche!! Dat is zo ontzettend HEERLIJK!!!!!!!!!! We hadden ons alleen een beetje gewassen in een ijskoude rivier en dat maakte ons al blij. Na deze heerlijke douche naar de refuge en een fles wijn besteld om het einde van deze prachtige trek te vieren. Het was wel een contrast om een beetje licht in het hoofd en heel warm te zijn ons tentje in te kruipen met al ijs op het tentdoek, brrr maar oooh wat hebben we lekker geslapen! Na een dag in Puerto Natales (Chile) op naar Argentinie waar de volgende trek al op ons lag te wachten: National Parc Los Glacieres waar we ook zo genoten hebben van de prachtige natuur. Het zegt het al, het gebied vol met gletsjers. Het is het grootste gletsjer/ijsgebied na de Noord en Zuid pool!!! Interessant toch!!! Het is nu herfts hier. De schitterende herfstkleuren met als contrast de mooie gletsjers en de grote pieken (weer die Torres) die er bovenuit steken! Omdat we buiten het seizoen zijn is er bijna niemand meer en dat maakt het heel mooi!!! We hebben weer op de mooiste plekjes gecampeerd en omdat we slim zijn om voldoende tijd uit te trekken en voldoende eten mee te dragen kunnen we kiezen op een regendag om in de tent te blijven en de volgende dag te gaan. We hebben erg getroffen met het weer. Vaak zijn de hoogste pieken Mount Fitz Roy en Cerre Torre in de wolken maar we hebben ze gezien hoor meerdere malen van verschillende hoeken. We hebben ook 3 nachten op en ranch gecampeerd waar niemand was. Dat werd dus onze priveranch! Er was een open schuur waar voorheen een kampvuur was gemaakt en dat hebben wij dus ook gedaan! Dat betekent hout sprokkelen in de omgeving. Steve vond ook van alles rondom de ranch. Zelfs pakken goed eten en soep van mensen die het hebben laten liggen! En ook een soort kookpot cq voerbak voor paarden waar de granen nog inzaten! Die hebben we gebruikt voor koken op het vuur zodat we geen bezine van onze tank hoefden te gebruiken. Die kookpot was ook multifunctioneel want we hebben het ook als douche gebruikt!!!! Water koken, achter de schuur je kleding uittrekken, je voeten in de bak en met je beker water over je heen gooien, hi hi. Ik heb zelfs mijn haren gewassen en m´n benen geschoren en dat allemaal met een graadje of 5....en druppels regen/sneeuw. Wat hadden we een lol samen en wat voel je je daarna LEKKER!!!!!! Ik begin te wennen aan een week geen douche en m´n kont in de rivier te wassen zo dit was een soort van luxe!!! 1 avond kregen we bezoek van een ander stel en samen met hun hebben we een gezellige avond gehad bij het vuur, samen op het vuur gekookt en wijn gedeeld die zij mee hadden. En dan heb je weer zo´n aparte avond met mensen die je niet kent, met hun eigen verhalen en achtergronden, je deelt je ervaringen en belevenissen en de volgende dag zeg je gedag en ga je weer je eigen weg. Echt heel leuk!!! Ik moet zeggen dat Steve en ik ook heel snel een ritme hebben gevonden met het camperen. Echt een team. We komen aan, hij zet de tent op en ik begin met koken. Ik kan m´n bed in duiken en hij kan gelijk eten, handig. 1 dag begon het weer slecht en dachten we, mmm we blijven lekker lui in de tent maar rond 1 uur klaarde het op en ineens prachtige blauwe luchten en impulsief besloten we toch te gaan lopen! Rond 14.30 begonnen aan een 5,30 uur tocht. Rond 20.00u was het donker, hoofdlampen op en je weg vinden. Onder een kraakheldere sterrenhemel met donkere schaduws van de Torres boven ons, echt prachtig. Steve zorgt dan opnieuw erg goed voor me hoor. Er was namelijk een punt dat ik dacht, en nu wil ik een plek om te camperen vinden, ik ben het zat. Op dat moment stopt hij een mueslireep in m´n mond voor extra energie en zegt dat ik het toch zo goed doe en dat hij trots op me is en dat hij nooit meer zal zeggen dat ik een citychick ben maar een echte bushvrouw... Met die lieve motiverende woorden hield ik het nog wel even vol. Een super goed plekje gevonden al zagen we dat pas de volgende ochtend naturlijk en moesten we lachen dat we op een plek met veel hobbels een vlak stukje hadden gevonden in het donker. En wat helemaal mooi was, we werden wakker in de sneeuw!!!! In de nacht was het gaan sneeuwen en dat had het landschap veranderd! De gletsjer achter onze tent nog witter en veel lagere plekken ook onder de sneeuw. Zo mooi en verrassend!! Daar een dag genoten, naar een gletsjermeer gelopen en daar onze buikspieroefeningen gedaan met de Torres als uitzicht, hi hi, tja we blijven beide een beetje extreem.. Na een week ook weer op deze plek genoten te hebben terug naar El Calafate, een toeristenplaatsje met internet, JOEPI!!!! We hebben onszelf net verwend met lekker eten en we slapen in een hele gezellige backpackers hostel. Heel huiselijk en een prive douche, mmmm. Alles ga je zo waarderen joh!
Over een paar dagen vliegen we richting Bolivia maar deze dagen hier gebruiken we om even lekker op 1 plek te zijn, te lezen over wat we willen zien allemaal in Bolivia en Peru en een tijdsplanning te maken.

Met Steve en mij gaat het fantastisch. We zitten natuurlijk continu op elkaars lip maar zelfs nu groeit onze band op een hele mooie positieve manier. We delen zoveel mooie dingen samen en leren weer nieuwe en andere kanten van elkaar kennen! We lopen nog steeds als een innig verliefd stel knuffelend door El Calafate. En als Steve wakker wordt in de ochtend is het eerste wat hij zegt met een grote lach op zijn gezicht:"Weer een dag verliefd", "weer een dag met mijn beste vriend". Dat is echt zo lief!!
We boffen echt samen! En dan de kans hebben om samen de wereld over trekken, is iets wat ik elke dag waardeer en besef hoe mooi het is!!

Nou lieve mensen, jullie zijn nu toch echt weer op de hoogte. Geniet lekker van de foto´s en ik hoop jullie over een niet zo´n lange tijd vanuit Bolivia te mailen.

Heel veel liefs en een dikke kus van Steve en mij! XXXX