bericht vanuit Bolivia!!!!

Lieve allemaal,

Deze keer wilden wij jullie niet zo lang laten wachten en we hebben ook alweer zoveel dingen gezien en gedaan dat het zeker al weer tijd is om jullie van alles op de hoogte te brengen.
Wij zijn inmiddels in Bolivia!!! Vanuit het zuiden van Chile zijn we gevlogen naar Calama, een plaatsje niet ver van de grens van Bolivia. Vanuit daar gelijk een bus genomen om naar San Pedro te gaan, een woestijnplaatsje waar we een tour over de zoutvlaktes van Uyuni, ´solar de Uyuni´ zouden gaan doen. Zo gezegd zo gedaan. In de avond kwamen we aan , gelijk voor de volgende dag een tour geboekt en dat gevierd met een lekker etentje. Steve en ik genieten wel eens van een lekker wijntje en dat hadden we deze keer ook gedaan. 1 ding hadden wij ons niet gerealiseerd.....tijdens de tour ga je door een fantastisch woestijn landschap maar wel boven de 5000 meter, OEPS!!! Alcohol doet je dan zeker geen goed....En dat heeft m´n arme mannetje gemerkt! Tijdens de eerste dag heeft hij zich zo slecht gevoeld, ziek en echt op de overlevingstour, hi hi. Eigen schuld dikke bult natuurlijk. Gelukkig had ik nergens last van. Tijdens de tour deelden we de jeep met 4 andere jongens, tja voor mij een luxe positie met alleen maar mannen om me heen... Echt leuke jongens, 2 uit Zwisterland, 1 uit Engeland en 1 uit Italie, een leuke mix. Dat is wel fijn als je 2 nachten op dezelfde slaapzaal slaapt. De tour bracht ons over de grens met Bolivia en dat is een ervaring apart. Werkelijk midden in de woestijn heb je de ´grens´. Een houten hutje met Bolivianen in uniform waar je je paspoort aan moet laten zien en zelf met pen je gegevens moet opschrijven. Dan een stempel en klaar is kees. De tour was echt FANTASTISCH en zo afwisselend!!!!! Het eerste stuk door oneinidig woestijn met vulkanen. Dan ineens een prachtig groen meer met een vulkaan dat boven je uit rijst, SCHITTEREND!!!! En hoe ver je ook kijkt alleen maar verlaten natuur op een manier dat ik nog nooit gezien heb. Dezelfde dag bracht ons naar zoutmeren met een roze kleur en wat stonden daarin.... FLAMINGO´S!!!!! Nu begrijp ik ook waarom ze roze en wit zijn, ze nemen de kleur aan van wat ze eten en dat is ook roze en wit. Het is zo apart om in zo´n droog landschap ineens een wit-roze zoutmeer te zien met die prachtige dieren!!! Ik kon er echt geen genoeg van krijgen!! De tweede dag van de tour was een dag van Llama´s!!!! Ook weer van die prachtige, elegante en schattige dieren!!!! Zo nieuwsgierig en zo anders!! Natuurlijk konden we daar ook geen genoeg van krijgen!! En de derde dag van de tour bracht ons naar de beroemde ´Salt flats de Uyuni´ en dat is ook zo iets bijzonders en speciaals. Je weet het verschil tussen hemel en aarde niet meer!!!! Op sommige plekken ligt er een laagje water over het zout en dan met de reflectie van de lucht en de omgeving is echt onbeschrijvelijk!!! En dan de witte zoutvlaktes die oneindig lijken. Echt zover je kijkt alleen maar wit, wit en nog eens witte vlaktes!!! En dan te beseffen dat het geen sneeuw is maar echt zout. Steve had van de lunch nog een eitje bewaart.....hi hi en echt zijn eitje opgegeten met zout van de zoutvlaktes!!! Middenin de zoutvlaktes was een eiland met de meest grote cactussen!!!! Erg interessant dat contrast!! Wat hebben we genoten! Helaas was ik de laatste dag een beetje de pineut met ziekig zijn. Waarschijnlijk te veel en te snel gereist zonder echt even pauze en dat nekte me even. Gelukkig werd ik door alle mannen goed verzorgd en dat heeft er vast voor gezorgd dat ik redelijk snel weer opknapte. De laatse dag kwamen we aan in Uyuni zelf waar we gelijk de nachtbus naar La Paz hebben genomen. Busritten in Bolivia.....de NS in Nederland is in vergelijking met dat echt werelds!! De eerste bus ging nog wel, af en toe hield je je hart vast maar met onze ervaringen in Laos ging het prima. Midden in de nacht moesten van bus wisselen en dat was een veel kleinere bus en jullie raden het al, niet iedereen past daar dan in natuurlijk. In het gangpad een moeder met een babytje in een doek op haar rug..Wat er gebeurd is dat sommige locals gevraagd wordt uit de bus te stappen en plaats te maken voor toeristen. echt de omgekeerde wereld natuurlijk!! Gelukkig hadden we een plekje kunnen bemachten voor de laatste 4 uurtjes. Om 8.00u kwamen we aan in La Pa.z Ik blijf praten over aparte ervaringen maar dit was er weer 1 hoor!! Als je aankomt in de stad weet je niet wat je ziet! De stad ligt in een grote diepe canyon met het centrum als het diepst gelegen punt. Als je daar dan staat en om je heen kijkt zie je de hele stad rondom je boven je uit reizen, echt adembenemend!!!! En wat is het een geweldige stad!!! Alles zie je, de moderne zakenman met stropdas, de hippe puber met sexy kleding en het mooist de echte traditioneel geklede vrouwen met prachtig gekleurde doeken en bruine bolhoedjes!! Vooral deze vrouwen zie je veel aan de straat hun dingetjes verkopen. Vaak met een kindje in een doek op hun rug. Je ziet vrouwen tijdens het verkopen van etenswaar hun baby aan de kant van de straat de borst geven. Echt een part of life. En ook bedelende mannen en vrouwen naast de pinautomaat...Ik moet zeggen dat dat wel wat raar aanvoelt. Je haalt geld uit de muur en dan een vrouw bedelend aan je voeten. Dat laat je niet koud. Echt een stad met vele kanten maar oh wat genieten we ervan!!!! Vanuit La PAz hebben we 2 tochten gedaan. De eerste was de Chorotrek en die trek bracht ons van een pas van 4800m, droog, koud, winderig en tekort aan adem naar prachtige junglevalleien, de Ýungas valleys´ en een echte onaangetaste incatrail. Wat is het daar mooi zeg!!! De meeste mooie tropische vogels, watervalletjes, tropische begroeing zover je in de dalen kunt kijken. En dan bananenplantages waar een oud gerimpeld mannetje alleen woont. Je vraagt je af waarvan...bananen...en oh ja ik heb ook mais gezien en die vraagt je of je een paar bananen van hem wilt kopen, zo schattig! De eerste dag gecampeerd en de tweede nacht geslapen in een mooie hut uitkijkend over de dalen. De derde dag kwamen in een plaatsje Choroico aan waar we onself even verwend hebben met een lekker bed en lekker eten. Steve heeft zijn beste lasagne ooit gegeten! Tijdens het eten nog nagenietend van de FANTASTISCHE trek. Voor mij een van de mooiste die ik gedaan heb! Vanuit Choroico moesten we een bus nemen terug naar La Paz en dat is, sorry, weer een ervaring apart. Misschien hebben sommige van jullie gehoord van ´THE WORLDS MOST DANGEROUS ROAD!!´ Deze weg is zo beroemd omdat het werkelijk de engste weg is die ik ooit in mijn leven heb gezien!!!!!!!!!!!!!!!! Een smalle weg waar trucks en bussen elkaar moeten passeren met aan de rand van de weg een verticale klif van zeker 1500m naar beneden!!!!!! 26 auto´s cq bussen gaan er per jaar over de rand!! Dat betekent 1 per twee weken ongeveer. Aan de rand van de weg zie je om de haverklap kruisen langs de weg staan waar mensen over de rand zijn gegaan en wij moesten ook over die weg!!!! Ons lot lag echt in de handen van de jonge buschauffeur!! Ik heb de hele weg doodsangsten uitgestaan en meerdere malen voelde ik de tranen van angst naar boven komen. Als we ander verkeer moesten passeren konden we aan onze rechterhand de weg niet eens meer zien alleen maar een diepte van 1,5 km. Zelfs een paar keer moesten we achteruit omdat passeren niet mogelijk was. Achter uit naar beneden...... Steve probeerde mij gerust te stellen door continu te zeggen dat hij ons al zag zitten in La Paz aan een lekkere maaltijd maar later gaf hij toe dat hij ook echt doodsbang was!!! Even bang zijn is niet zo erg maar dit was een angst die 3 uur duurde en dat is echt teveel!! De dag ervoor, hoorden we later, was er een bus met 1 wiel over de rand gegaan en balanseerde echt van lings naar rechts. 1 voor 1 hebben ze de mensen van de bus weten te halen....gelukkig wist ik dat zelf op dat moment niet. Na drie uur van doodsangst en 20 schietgebedjes kwamen we aan in La Paz en ik kan jullie vertellen dat ons lichaam echt een reactie had als een traumatische ervaring. Ten eerste konden we niet stoppen om erover te praten en ons hele lichaam heeft de hele avond geshaked alsof we 20 koffie´s ophadden. Alles om ons heel leek vaag en niet echt..We dachten ook alleen maar aan eten, eten en nog eens eten. Echt een primaire reactie maar we hebben het wel gedaan. De volgende ochtend werden we wakker en keken elkaar opnieuw opgelucht aan!!! Ik hoef dit echt nooit meer mee te maken!!! Na 2 dagen rust in La Paz hebben we onze tweede trek gedaan rond de berg ´Huyana Potosi´ 6500m. Dit was een 5 daagse trek met de hoogste moeilijkheids graad.... Ik weet het , we zijn soms gek en extreem!! De trek was zo zwaar omdat het alleen plaatsvond boven 4500m en een aantal keer boven de 5000m en dat houdt in minder zuurstof in de lucht dus zwaar voor de adem en dus zwaar voor je hele lichaam. En dat hebben we geweten!!!!! PFFFFFF WE hebben in 5 dagen 12 passen overgestoken allen boven de hoogte van Mont Blanc, 4800m en 2 passen van 5100m. 1 pas was te gevaarlijk waardoor we helemaal terug moesten en een ander pas over moesten steken en dat maakte die dag een dag van 9 uur!!! En dat is niet zo leuk!! De dag ernaar weer een dag van 8 uur! We hebben besloten dat niet meer te doen de volgende keer want het belemmert je bijna te genieten. Het is te lang en te zwaar. Na zo´n dag moet je nog je tent opzetten en koken. WE lagen beide dagen rond 18.30 in bed. Desondanks was het wel echt heel mooi. Prachtige meren en vanuit de hoogte konden we het beroemde meer ´Lake Titicaca´ zien met zijn ´Isla del sol´ in het midden. Het eiland waarvan de Bolivianen denken dat daar de eerste mensen ontstaan zijn! Een plek waar we morgen naar toe gaan! En verder mooie witte bergtoppen dus dat waren mooie dingen die de trek ons bracht. Maar wat ons het meest bijstaat waren die 12 passen!!!!! Wat hebben wij veel van ons lichaam gevraagd maar wat zijn we toch trots dat we zo fit zijn om dat te kunnen doen. De laatste nacht in de tent was een ijsnacht. De hele binnenkant van de tent was bedekt met een laagje ijs want op 4600m camperen is wat aan de frisse kant!! Voor het eerst met 2 paar sokken, een muts en dubbele kleding geslapen maar wel warm gehad!!! Ik kan jullie vertellen dat we die nacht hebben gedroomd over zalmwraps, tonijnsalades en overheerlijke cappuchino die we in La Paz eerder hadden gevonden. De laatste dag na een aantal vermoeiende uren na opnieuw 2 passen boven de 5000m waren we afhankelijk van een Boliviaan die ons een lift zou willen geven naar La Paz, onze enige mogelijkheid om uit het berggebied te komen! En ik kan vertellen dat daar echt niet zoveel verkeer rijd!! Bij een politiecheckpost in het verlaten plaatsje Milluni wilde ik mijn rugtas neerzetten toen ik het goddelijke geluid van een motor hoorde!!!! Een echte auto!!!! Deze vriendelijk man bood ons gelijk een lift aan dus rugtassen inladen en op naar ´huis´. Met ons ´fast talk spanisch´ boekje redelijk kunnen communiceren met de man en in de middag waren we in de stad. Na ongeveer 1,5 uur zaten we aan de ZALMWRAPS!!!!!!! OOOOH WAT LEKKER. We kwamen tot de conclusie dat ´extremen´ het wel zo leuk maken. Je geniet en waardeert dubbel zoveel van wat je doet en ervaart.
Morgen vertrekken we naar Copacabana, een mooi plaatsje aan het meer van Titicaca. Vandaar nemen we een bootje naar het eiland waar we de serene rust en het leven van lang geleden mogen ervaren die de mensen daar in de plaatsjes nu nog leven. WE zullen daar een relaxte tocht over het eiland maken en genieten van al het moois wat weer op ons pad komt.

Lieve vrienden en familie, een hele dikke kus voor jullie allemaal! XXX